Mijn traagste 10 kilometer ooit

Eén uur, drieëntwintig minuten en drieënvijftig seconden...

 

Zolang heeft nummer 661 nodig gehad om afgelopen zondagmiddag de finish van Dwars Door Mechelen 2014 te bereiken.

 

Nochtans waren de voorbereidingen gedurende de dag niet echt slecht te noemen: voldoende geslapen, prima ontbeten, vooraf voldoende vocht gedronken en 's middags drie dubbele witte boterhammen met choco verorberd. Alleen die voorspelde (warme) temperatuur zat me niet echt lekker, lopen in (te) warm weer is nooit mijn dada geweest.

 



Nadat ik in de loop van de ochtend mijn startnummer al aan de inschrijvingen aan de Nekker was gaan oppikken, vertrok ik rond twee uur in de namiddag met de auto richting start. Helaas ter hoogte van de gevangenis van Mechelen was het al aanschuiven geblazen richting De Nekker en zat het verkeer zo goed als muurvast. Dan maar snel de beslissing genomen om terug huiswaarts te keren en mijn karretje in te ruilen voor de gezonde tweewieler. Met de fiets naar een loopevenement rijden heeft voor- en nadelen: je hoeft voor de wedstrijd zo goed als niet meer op te warmen maar als je achteraf doodmoe over de finish bent gestrompeld, kan de rit naar huis best een marteling zijn.

 

Rond twintig voor drie parkeerde ik mijn stalen ros aan Utopolis en wandelde te voet verder richting atletiekpiste. Daar aangekomen had ik nog een vijftal minuten de tijd om mijn rugzak bij het transport richting finish te droppen want om exact drie uur ging het daar dicht dus net op tijd. Met mijn handheld bidon gevuld met fris water begaf ik me richting start waar exact om kwart na drie het startschot klonk voor de tien kilometer.

 

Tot kilometer drie ging het tamelijk goed aan een rustig tempo. Met nog zeven kilometer in het verschiet en de aanhoudende warmte wou ik niet te hard van stapel lopen. Helaas voelde ik mijn inwendige motor langzaam maar zeker warmer worden. Aan de eerste drankpost een tweetal bekertjes in ontvangst genomen om mijn mond te spoelen terwijl ik bleef wandelen. Vanaf dan begonnen mijn bovenbenen moeilijk te doen en verliep het lopen steeds moeizamer en in een onregelmatig tempo.

 

Rond kilometer vijf begon opgeven door mijn hoofd te spoken, maar ik moest en zou de finish halen. Ter hoogte van kilometer zes besloot ik van enkele minuutjes te wandelen om mijn benen en ondertussen ook mijn onderrug te sparen. Aan de tweede en tevens laatste drankpost ter hoogte van kilometer zeven spoelde ik mijn mond opnieuw en vulde ik mijn handheld opnieuw met vers water. Gelukkig had ik voor alle zekerheid toch maar een gelletje mee dat ik met voldoende water uit de handheld naar binnen werkte en het hielp toch een beetje om te blijven lopen.

 

Wegens werken in de Mechelse binnenstad werd door de organisatie een alternatieve route uitgestippeld met heel wat (vervelend) gezigzag de laatste kilometers. De laatste meters richting Grote Markt kon ik toch nog een klein beetje versnellen en aan de finish nam ik dankbaar de medaille, sportdrank en peperkoek in ontvangst.

 

Nadat ik mijn rugzak had opgepikt aan de tassenbewaring ter hoogte van de Veemarkt, wandelde ik rustig terug richting Utopolis terwijl de logistieke ploegen het parcours al aan het opruimen waren. Al bij al verliep daarna het fietsen naar huis nog prima.

 

Mijn beentjes hadden helaas hun dag niet, volgende keer beter!

 

 

 

 

Trail by the Sea 2013 - Short Distance 20 km

Vanaf vrijdagavond verbleven we reeds voor de derde maal in Burgh-Haamstede en kon ik zaterdagochtend ter plaatse al genieten van de heerlijke boslucht tijdens een losloopje van om en bij de acht kilometer.

Vooraleer ik zondagochtend naar Westenschouwen vertrok nog even een praatje gemaakt met onze "buurman" uit Breda die in het huisje naast ons verbleef en blijkbaar nieuwsgierig was waarom ik in volledige RoT-uitrusting in de auto stapte. Hij ging ook die richting uit om op het strand te gaan wandelen.
 

Iets na twaalven werd ik door de overige leden van het gezin "gedropt" aan de rotonde in Westenschouwen waarna ze verder reden richting Deltapark Neeltje Jans. Het was daar ondertussen behoorlijk druk maar toch vond ik al snel teamgenoten Thierry, Ali, Ruth en dreamteamer Esther. Na wat bijgekletst en foto's genomen te hebben, klonk om tien voor één door de speakers dat we naar de startboog moesten gaan. Elkaar nog succes gewenst en starten maar!
 

Iedereen liep de eerste meters op een rustig tempo en plots hoorde ik links van me tussen de toeschouwers "Komaan meneer de Belg!" en zag ik tot mijn grote verbazing onze buurman uit Breda supporteren! Samen met Ruth liep ik richting strand. Thierry, Ali en Esther waren ondertussen al uit het zicht verdwenen. Ruth nam nog een mooie foto van me op het strand en toen we terug richting duinen liepen raakte ik haar kwijt in de file op het smalle duinenpad.

Het parcours dat eigenlijk een deel was van de grote Trail by the Sea (in februari) kende ik nog tamelijk goed, gelukkig bij deze afstand met minder strand. Ik besloot al snel van niet voluit te gaan en er een lange trainingsduurloop van te maken met als doel binnen de drie uur proberen te finishen.

De bosgedeeltes waren prima, maar toen ik de grotere duinstroken bereikte, werd het me weer duidelijk waarom ik veel liever in de Ardennen loop: in dat diepe duinenzand verspeel je enorm veel energie... Na de drankpost op zes kilometer passeerde ik de snellere lopers die vanuit de tegenovergestelde richting kwamen aangehold. Terwijl ik lette op het plaatsen van mijn voeten in het mulle zand, moest ik ook nog oppassen om niet op een onverwachte tegenligger te knallen! Hopelijk gaat de organisatie hier rekening mee houden voor de editie van 2014, want dit was op de smalle stukken toch af en toe riskant.

Rond kilometer 10 voelde ik plots pijn/wrijving onderaan mijn rechterhiel. Het werd zelfs zo lastig dat ik moeite had met verder lopen. Mijn loopschoen iets losser gemaakt, mijn sok terug goed getrokken en het probleem was gelukkig opgelost. De kilometers bleven zich opstapelen en het lopen ging nog tamelijk goed, de beklimmingen in het bos en de duinen deed ik met een stevige stap, maar ik bleef wel constant in beweging.

Na het bordje met 19 kilometer gebeurde er iets wat voor bijna elke loper/loopster een nachtmerrie is: ik vond geen pijlen en/of roodwitte linten meer! Het stille bos werd opgeschrikt door een tamelijk luide "MILJAARDE" in het Antwerps. Had ik iets gemist? Terwijl ik terugkeerde, kwam ik de overige leden van de achterhoede tegen - twee dames die ook het noorden euh de pijlen kwijt waren - samen liepen we naar iemand van de organisatie. Bleek dat ze alles al aan het opruimen waren en er niet meer op rekenden dat er nog lopers achter waren! Hallo organisatie, een beetje meer respect graag voor de achterhoede in toekomstige edities, want nu werden we daar in die laatste kilometer een beetje aan ons lot overgelaten...

 

Binnen de drie uur ging ik niet meer halen en door deze lichte boosheid had ik nog voldoende pit en kracht in de benen om beide dames voor te blijven en liep ik over de finish in drie uur en vijf minuten. Als die pijlen/linten er nog hadden gehangen, had ik het zeker gehaald. Op dat ogenblik is het niet fijn, maar terwijl ik terug naar ons weekendhuisje twee kilometer verderop (uit)wandelde, was de boze gedachte al gesmolten als sneeuw voor de zon en snakte ik naar een verfrissende douche. Onderweg stopten Thierry en Ali nog met de wagen en na een kort praatje reden ze huiswaarts en sloeg ik af richting Burgh-Haamstede. Het was een prettig weerzien met dreamteamer Esther en het RoT-team was goed vertegenwoordigd daar in Zeeland!



Met dank aan Esther, Thierry en Ruth voor de mooie foto's



Evalueren, schrappen en doelbewuster plannen

Na de Antwerp 10 Miles ben ik deze week toch beginnen nadenken hoe mijn loopjaar verder zal verlopen. Hoewel ik - naar mijn eigen mogelijkheden - een prima tijd/prestatie neerzette afgelopen zondag, is het de bedoeling om met beide loopvoetjes op de grond te blijven en me niet onvoldoende voorbereid op allerlei té ambitieuze en/of té lange afstandsevenementen te storten.

Ik ben in het verleden altijd al een voorzichtige opbouwende sporter geweest, nu nog altijd trouwens. Onderaan de ladder beginnen en langzaam opbouwen hield ik steeds in mijn achterhoofd. Deze instelling heeft me tot nu toe altijd kunnen weg houden van ernstige blessures en dit wil ik de komende jaren liefst zo houden.

De agenda erbij genomen en eens goed bekeken wat ik normaal gezien nog allemaal zou gaan lopen tot mijn Hero-marathon op 14 december. De Koning van Spanje (bijna 32 kilometer) en de Trail des Fantômes (50 kilometer!) als grote evenementen met hier en daar nog een korte wedstrijd tot maximum 15 kilometer. Mijn startnummer voor de Koning van Spanje-trail in Gulpen heb ik ondertussen al overgedragen aan Michaël Desmet.

Omdat de vakantieplannen aan zee voor augustus nu echt definitief vastliggen, is er weinig tijd om van 16 tot 18 augustus de trip over en weer naar La Roche te doen voor de Fantômes 50 kilometer. Ook denk ik dat de 50 kilometer dit jaar nog iets te hoog gegrepen is. Uitlopen zou wel lukken, maar ten koste van wat. Als ik hierdoor compleet opgebrand raak - of in het ergste geval een ernstige blessure oploop - komt misschien de Hero-marathon in gevaar... Van Sportevents.be kreeg ik ondertussen al een tof antwoord terug dat mijn inschrijving voor de Fantômes kan verplaatst worden naar editie 2014, dus geen probleem, en ik (het veel te dure) Jazz Middelheim ga laten voor wat het is, hotelkamer in La Roche vanaf vrijdag 16 augustus geboekt om de dag erna de 50 kilometer van de Trail des Fantômes voor mijn rekening te nemen. Zondagochtend/-middag keer ik dan terug naar de Belgische kust om daar nog een weekje "uit te rusten".

Primaire Tweede hoofddoel van 2013 wordt de Hero-marathon op 14 december 2013. Mijn aanvraag om lid te worden van Club 365 is vanochtend naar The Energy Factor gemaild en op 17 mei heb ik een intakegesprek met Stefaan Engels in verband met mijn sportieve doelstelling voor 2013. Ook staat er binnenkort in samenwerking met Club 365 en het UZ Gent een inspanningstest op het programma zodat mijn schema's beter afgestemd kunnen worden.

Lange trails zijn dit jaar uit den boze omdat ze teveel van mijn krachten vergen en ik de laatste jaren vaak meer en meer hersteltijd nodig heb. Verdere loopplanning 2013 in het overzicht hiernaast en er zullen hier en daar nog wat (korte) wedstrijden bij komen.

Antwerp 10 Miles revisited

Afgelopen zondag waren we 's ochtends eerst nog naar een thuismatch van Rube en de Mortsel Stars Pupillen gaan kijken waarna Sarah, Lars en ik met de tram richting Linkeroever vertrokken. Wegens een verjaardagsfeestje in de namiddag van één van zijn beste schoolvrienden kon Rube niet aan de Kids Run deelnemen, maar werd hij vervangen worden door enthousiaste neef Jelle.

Om half 1 arriveerden we op Linkeroever en ontmoetten we per toeval David, Katleen, Jelle en Stan in het metrostation. Handig zo moesten we elkaar alvast niet meer zoeken. Omdat de Kids Run al om 13u van start ging, stelde ik voor dat ik snel de startnummers voor de jongens zou gaan halen in de village-tent van het havenbedrijf, terwijl de rest zich al richting start zou begeven.

Met de nummerenveloppen in mijn hand jogde ik snel richting startplaats, maar helaas blokkeerden de gsm-netwerken constant en kon ik de jonge lopertjes nergens lokaliseren. Stressmoment, want er restte me nog ongeveer een kwartier om hen te vinden. Sarah en Katleen stonden blijkbaar ergens anders opgesteld en David stond met de jongens aan de start, maar de vraag was waar? Nog eens proberen bellen, maar lawaai en netwerkproblemen verhinderden dat ik er ook maar iets van verstond en het startmoment kwam nu wel echt griezelig dichtbij...

Ongeveer 5 minuten voor het startsein vond ik hen. Ze hadden post gevat net voor de startlijn van de eerste groep lopertjes. Achteraf vertelde David dat de paniek bij de jongens groot was. In de envelop geen speldjes, gelukkig stond er naast mij een behulpzame loper die enkele speldjes "in voorraad" had. David bevestigde snel snel de nummers op Lars en Rube en stonden ze met nog 2 minuten te gaan klaar voor de start. OEF!

Ook de Kids Run blijft elk jaar maar groeien en groeien zodat de organisatie ook hier startvakken - maar dan per leeftijd - voorziet, kwestie van geen chaotische toestanden te creëren. Na de finish van Jelle en Lars konden we nog even relaxen op de 10 Miles-weide. Sarah en Katleen keerden met Lars en Jelle huiswaarts terwijl David, zijn buurvrouw Carmen en ik richting startvak trokken.

Ondertussen geraakten de startvakken voor de 10 Miles al serieus vol onder een stralend zonnetje. Na een minuut stilte voor Boston, klonk om half 4 het startschot en was het voor ons startvak (richttijd 1u35-1u45) nog bijna een half uur wachten alvorens we in beweging kwamen. Veel lopers onderweg en ik besloot van niet al te snel van start te gaan en zeker niet beginnen te zigzaggen wat dat vreet energie.

Toch wel makkelijk dat je na enkele deelnames vertrouwd bent met het parcours, zo weet je perfect waar en wanneer je kan versnellen en/of vertragen. Zoals elk jaar in de gevreesde Konijnenpijp bliezen enkele overmoedige lopers zich compleet op en werden weggevoerd met een ambulance.

Onderweg kon ik het niet geloven, maar toen ik uit de Waaslandtunnel de laatste rechte lijn richting finish opdraaide, kwam het besef dat ik hier mijn beste 10 Miles-tijd zou gaan neerzetten. In 1u44m46s passeerde ik de eindmeet, YES!

Dwars door Antwerpen

Om half 10 afgelopen zondagochtend klonk het startschot voor de allereerste editie van de Citta Antwerp Urban Trail: 12 kilometer kriskras door de Antwerpse binnenstad.

Na de start aan het Steen liepen we even op de kaaien om daarna onmiddellijk over te gaan tot zigzag-lopen in de straten. Na 1 kilometer passeerden we de Groenplaats en liepen we verder tot op de Meir. Daar bereikten we al snel de ingang van de Stadsfeestzaal, die we doorkruisten tot aan Hopland.

Na de korte Blauwtorentunnel ter hoogte van de Nationale Bank, liepen we richting Stadspark, daarna richting Centraal Station waar we langs een dienstingang achteraan door de "coulissen" van het station het Astridplein bereikten. Na 5 kilometer staken we de Gemeentestraat over en liepen we richting Park Spoor Noord.

Daar aangekomen was het helaas aan de trappen aanschuiven geblazen en ik dacht spontaan terug aan de ladders in Bouillon, jammer want ik zat juist in mijn ideale tempo.

Terwijl we Park Spoor Noord achter ons lieten, trokken we richting FelixPakhuis. Eerst langs het Havenhuis via het Willemdok en zo door het pakhuis. Na 9 kilometer liepen we door de prachtige binnentuin van het  Hof van Liere. De laatste kilometers - met als orgelpunt de passage door het stadhuis - werden ingezet. Rond kilometer 11 gingen we het stadhuis binnen en lagen enkel nog de trappen van het Vleeshuis en het Steen voor de boeg.

Ik finishte in een tijd van 1 uur 17 minuten en 29 seconden. Niet slecht gelopen, gezien de 5 minuten "vertraging" aan de PSN-trappen. Dat belooft voor de 10 Miles op 21 april, maar toch voorzichtig blijven want 10 mijl is 4 kilometer meer dan deze Urban Trail.

Deze allereerste editie van de Antwerp Urban Trail is wat mij betreft met glans geslaagd. Hier en daar nog wat kleine organisatorische puntjes die voor verbetering vatbaar zijn, maar zeker geen reden tot klagen. Voor wie deze editie gemist heeft: volgend jaar ZEKER deelnemen!

Hero 348

De inschrijving/reservatie is bijna rond. Mijn deelnemersfiche heb ik vanochtend doorgemaild, rest alleen nog de betaling om het volledig in orde te brengen.

POC werd DNF

Piece Of Cake werd Did Not Finish...

Afgelopen zaterdagochtend vertrokken Ruth en ik rond tien uur met de auto richting Kluisbergen voor de allereerste editie van de Aragas Trailrun. Achttien kilometer lopen, best te doen en ik bezag het als training.

Na dik anderhalf uur rijden bereikten we Kluisbergen, haalden we onze nummers op aan de inschrijving en maakte ik voor het eerst "live" kennis met enkele Facebook-runners. Ook was het een leuk weerzien met dreamteamer Kathy, haar zus Heidi, Andy en zijn teammaten.

De trailrun ging van start om half twee in plaats van één uur en met een grote groep lotgenoten vertrokken we op avontuur. Deze keer niet te hard van stapel in het begin, zodat de ademhaling na een tweetal kilometer in het ideale ritme kwam. Achttien kilometer op dit tempo, no problemo!

Rond kilometer vier liep het plots mis: in mijn hoofd wou ik doorlopen, maar de benen weigerden dienst. Ik begon me slecht te voelen, kreeg mijn ademhaling niet meer onder controle en ging regelmatig stappen. Daarbovenop hoorde ik achter me de "bezem-mountainbike" remmen en vertrekken en kwam stilaan het besef dat nummer 117 - met nog 2 identieke ronden voor de boeg - niet ging finishen.

Terug aan het startpunt gekomen, stopte ik na 6 kilometer. De fut was compleet verdwenen en verder blijven lopen zou misschien meer slecht dan goed gedaan hebben. Bovendien had ik absoluut geen zin om die twee ronden al strompelend af te werken met constant die fiets op mijn hielen.

Beetje pech gehad of gewoon niet genoeg kilometers in de benen. Misschien een klein beetje ziek wie weet? Gelukkig heb ik nog veel lopers/loopsters tevreden zien finishen op dit prachtige parcours.

En die DNF? Bwah, de wereld is niet vergaan (misschien op 21/12/12), dus op naar de volgende!

P.S.: bleek ik toch nog tweede te zijn geworden op de 12 kilometer aan een topsnelheid van 15,65 km/u, vermeld in de uitslagen online en in de krant! Gisteren een mailtje met wat uitleg naar de organisatie gestuurd. Eerlijk duurt het langst.

Trail in Tweeduizend Dertien

Aanstaande zaterdag nog de Bear Trail 14 kilometer meelopen en dan is het bij mij wat wedstrijden voor 2012 betreft afgelopen.

Ondertussen al een beetje nagedacht over volgend jaar. Nog niet ingeschreven, maar wel al voor Bouillon in april en La Roche in augustus een hotel geboekt (want daar moet je echt wel snel bij zijn de laatste tijd!)

Koning van Spanje 2012 : (af en toe) glijden in Gulpen

Met droog weer vertrok ik zondagochtend richting Nederlands Limburg, helaas ter hoogte van Luik begon het te regenen en het hield niet meer op.

Aangekomen in Gulpen merkte ik dat er al flink wat bedrijvigheid heerste rond de start. De wagen geparkeerd op het grasveld vlakbij met de hoop - indien het zou blijven verder regenen - dat ik naderhand nog uit dat veld kon wegrijden.

Na het afhalen van mijn startnummer en t-shirt, kleedde ik me om en wandelde wat rond op zoek naar bekende (FB-)gezichten. Na een korte babbel met Martine Hofstede, tijd voor een telefoontje naar Andy Janssens. Hij zou samen met dreamteamer Kathy en nog twee vrienden Dirk en Wim de 30,6 km voor zijn rekening nemen. Bleek dat ze ter hoogte van  de start/finish geparkeerd stonden.

Om 11 uur vertrokken we met een tamelijk grote groep op avontuur! Dankzij de regen van de afgelopen dagen was het ook hier - net als enkele weken geleden in Bouillon - opletten om niet door de modder te schuiven. Het viel me weer op net zoals tijdens de Bouillonnante dat mijn XT Wings uitstekende loopschoenen zijn voor droge trails maar van zo gauw het glibberig wordt ze minder "presteren".

Onderweg blij dat ik voor de korte afstand had gekozen, het hoeven niet altijd lange edities te zijn en zo kon er eens doorgelopen worden in plaats van afgewogen en/of gedoseerd. Gezien ik mijn handheld bottle mee had, probeerde ik niet al te veel tijd te verliezen aan de drankpost : een handvol winegums en een bekertje water waren voldoende.

Na 1u27m36s (nettotijd) liep ik over de finishmat, nam een grote alcoholvrije pint in ontvangst, deed een greep in het bord zoute chips en at drie stukken heerlijke vlaai als middageten. Nog even tijd voor een korte babbel met Bjorn Paree en ondertussen finishten er toch nog wat lopers achter mij, dus zeer tevreden.

Terwijl ik aan de wagen mijn natte kleren inruilde voor droge exemplaren, zag ik in de verte de laatste loper van de korte trail arriveren. De wei was gelukkig niet al te drassig geworden zodat mijn autootje na een klein beetje schuifwerk toch veilig weg geraakte.

Een heel dikke proficiat aan MST voor deze mooie trailrun en de knappe organisatie. Eerlijk gezegd had ik niet anders verwacht!

 In 2013 - als de agenda het toelaat - zeer zeker opnieuw.

Loopagenda 2012

Intussen geraakt de loopagenda stilaan goed gevuld. Voorlopig buitenbeentje dit jaar is de 10 kilometer van Dwars door Mechelen, de enige stratenloop op mijn programma.

No more a dream, but still a team!

Trailrun by the Sea - 1st edition

Vrijdagavond parkeerde ik de wagen voor ons vakantiehuisje in Burgh-Haamstede. Een weekendje Zeeland met als afsluiter een 35 kilometerlange trailrun op zondag. Via Facebook en sms afgesproken met "dreamteamer" Esther. Zondagochtend vonden we elkaar rond kwart voor tien in Strandpark "De Zeeuwse Kust". Ondertussen was het al aardig druk geworden daar in Renesse.

Om kwart voor elf werd aan de deelnemers gevraagd buiten te verzamelen voor een gezamenlijk vertrek richting strand waar het startsein zou gegeven worden. Na het aftellen kwam de massa sportievelingen in beweging en al gauw zochten we het hardere zand op, kwestie van een beetje energie te sparen.

Na enkele kilometers op het strand werden we omhoog de duinen ingestuurd en dit herhaalde zich een aantal keren: duinen uit, strand op en terug duinen in. Tot dan liepen Esther en ik samen maar wegens mijn dringende plaspauze was ik haar al snel uit het oog verloren. Het lopen in het mulle zand begon door te wegen en eenmaal in het bos begon ik de eerste tekenen van vermoeidheid al te voelen.

In het bos voelden mijn XT Wings door het zandgeworstel alsof ze een maat te klein waren geworden. Even aan de kant, loopschoenen uit, zand eruit schudden en probleem opgelost. De boswachterij Westerschouwen vond ik het mooiste stuk van deze trail met hier en daar avontuurlijke beklimmingen en uitstekende single tracks.

Op ongeveer kilometer 23 liet mijn lichaam - maar mijn geest gelukkig niet - het afweten en met nog 12 kilometer voor de boeg besefte ik dat het hard ging worden. Af en toe een minuutje stevig doorwandelen, drinken of iets eten en er kon opnieuw gelopen worden. Ondertussen kreeg ik gezelschap van iemand van de organisatie op de fiets en kwam het besef dat ik waarschijnlijk de laatste loper in deze wedstrijd zou zijn. Geen drama, het belangrijkste was om binnen de tijdslimiet van vijf uur te finishen. Op kilometer 25 snel door de waterplas en na 2 kilometer waren mijn Salomons zo goed als droog. Dankzij de fiets-begeleiding en de aanmoedigende vrijwilligers aan de drankposten/oversteekplaatsen bereikte ik de hoge trap richting strand.

Na wat gevloek omdat ik weer over het strand moest en hierdoor vreesde van niet meer binnen de limiet te finishen, bereikte ik het zeil met 500 meter erop. De laatste keer naar boven in het mulle zand, de duinrug over en dan alles op alles richting eindmeet. Als "rode lantaarn" liep ik in 4u58m49s onder de finishboog door, nog net binnen de tijdslimiet van 5 uur!

Met Esther (knappe finish in 4u17m12s) nog wat nagepraat bij een lekker bordje stamppot met zuurkool en daarna moe maar tevreden teruggekeerd naar Burgh-Haamstede.

Op naar Bouillon!

Gezandstraald in Oostende

Afgelopen zondag de eerste wedstrijd van 2012: de Nieuwjaarsrun in Oostende. Wegens stormweer was de run van 8 naar 22 januari verschoven. Je kon deelnemen aan 2 afstanden: 6 of 15 kilometer. Ik had me weken daarvoor al online ingeschreven voor de 15.

Afgesproken met Bram (Dreamteam) rond half/kwart voor tien aan de inschrijvingen op de zeedijk waar om half elf het startschot klonk voor de eerste editie van deze run. Na wat kluwen in het losse zand, liepen we naar het hardere zand. Een flinke tegenwind zorgde ervoor dat we niet (al te) snel konden lopen. Zo kon Bram rustig wat foto's nemen met zijn smartphone en ze terwijl hij verder liep (!) voorzien van commentaar op Facebook. Een echte reporter ter plaatse dus.

Na een goed half uur bereikten we pas het 4km-punt, tot dan was het lopen op het strand in het zonnetje nog best aangenaam. Maar eens de zeedijk op werden we verrast door een zandstorm van jewelste! Je gezicht werd zowaar gezandstraald door de sterke wind en het opvliegende zand. Ik besloot van op eigen tempo verder te gaan en Bram liep door. Rond kilometer 8 eindelijk het keerpunt en de duinen in. Met dan constant de wind in de rug werd de finish op de zeedijk snel bereikt in een tijd van 1u41m31s.

Daarna kwam het besef dat ik op 26 februari het dubbele van deze afstand + 3 kilometer zal moeten lopen in Zeeland. Het zal niet makkelijk worden.

Missie geslaagd!

Zondag 20 november = D-Day voor het Dreamteam van Runner’s World.

Tijdens de Zevenheuvelenloop in Nijmegen ben ik er zonder problemen in geslaagd na 15 kilometer de finish te bereiken in 1u27m59s, ruim onder mijn geschatte eindtijd van 1u40 zes maanden geleden.

Ook Leon, Ronald, Kathy, Bram en Esther (links naar rechts op de foto) kwamen heelhuids over de eindmeet en zetten ieder op hun beurt een mooie prestatie neer.

De slotwedstrijd in Nijmegen betekende jammer genoeg ook meteen het einde van een onvergetelijke ervaring, maar ondertussen worden er via Facebook onder de teamleden al nieuwe plannen gesmeed voor toekomstige loopevenementen.

Hey ho, let's go!



(23/01/12) Ondertussen post ik opnieuw af en toe op deze blog.

Ondertussen ...

... komt 20 november nu echt wel in zicht. Op zondag 30 oktober vindt de laatste bijeenkomst van ons dreamteam plaats onder de vorm van een 10km-wedstrijd. Daarna is het in 1 rechte lijn richting 7H.

Wedstrijden in donker en licht

De Energizer Night Run was een unieke ervaring. Negen kilometer lopen in een duister Rivierenhof met alleen een headlamp, het was weer eens wat anders!

De tien kilometer tijdens Dwars door Mechelen op 25 september verliep niet zo goed (01u01m32s). Het was uiteraard prachtig weer (goed voor supporters en omliggende horeca), maar veel te warm voor mij. Gelukkig had ik mijn goedgevulde handheld-bottle bij want met slechts 1 drankpost onderweg had ik de finish misschien nooit bereikt.

Dwars door Hasselt op 9 oktober dat was pas echt kicken! Gedurende de ganse vijftien kilometer constant regen. Maar over de finish gegaan in een tijd van 01u26m09s met nog genoeg energie in de benen.

Energizer Night Run 2011

Pfew, het was nog eens lang geleden dat ik een bericht op mijn blog heb gepost. Reden: de laatste tijd vertoef ik meer en meer op Facebook.

Ondertussen zijn we met het RW Dreamteam nog eens samengekomen in Zeeland en hebben daar de 12 kilometer (met plensbuien) van Burgh-Haamstede gelopen.

Vanavond loop ik met nog 2.999 andere sportievelingen de eerste Vlaamse editie van de Energizer Night Run: 9 kilometer in een duister Rivierenhof (Deurne), spektakel verzekerd dus!

10 Miles (voor de 3de keer)

Met weinig tot bijna geen voorbereiding en (nog altijd) met 15 kg overgewicht de finish overschreden in 1u59m31s. Op de foto's mijn eindspurtje met nummer 11744.

Dwars Door Dendermonde 2011

Rond kwart na 1 kwamen we gisteren aan in Dendermonde. Terwijl Sarah een plaats voor onze auto zocht, haastte ik me met Rube en Lars naar de inschrijvingen. Ik had al een voorinschrijving op zak en voor Rube een ingevuld inschrijvingsformulier, maar Lars wou ook meelopen met de Kids Run dus hem nog snel inschrijven.

Nummers vlug vastgemaakt aan hun T-shirts en 2 minuten voor het startschot arriveerden we op het parcours. Ik gaf Lars een hand om met hem mee te lopen en wou hetzelfde doen met Rube, maar die schoot weg als een raket en ik heb hem pas aan de finish teruggezien. Hoewel Lars af en toe moeite had, heeft hij zijn allereerste(!) kilometer toch heel knap afgelegd!

Terwijl onze zonen zich daarna uitleefden op de springkastelen en zich lieten grimeren, liep hun papa met nog 1549 lopers/loopsters de 10 kilometer langsheen een mooi en afwisselend parcours. Een echte supertijd (1u04m25s) was het niet, maar ik heb er dan ook geen echte wedstrijd van gemaakt, eerder een rustige duurloop.  Dwars Door Dendermonde is een echte aanrader.

Back on track

Schema voor de 20 kilometer van Brussel is klaar.

Dwars door Dendermonde 10 km (20 maart) en Antwerp Ten Miles (17 april) als testwedstrijden.

Duurlopen worden afgewerkt met funk en soul op de mp3-speler.