Mijn traagste 10 kilometer ooit

Eén uur, drieëntwintig minuten en drieënvijftig seconden...

 

Zolang heeft nummer 661 nodig gehad om afgelopen zondagmiddag de finish van Dwars Door Mechelen 2014 te bereiken.

 

Nochtans waren de voorbereidingen gedurende de dag niet echt slecht te noemen: voldoende geslapen, prima ontbeten, vooraf voldoende vocht gedronken en 's middags drie dubbele witte boterhammen met choco verorberd. Alleen die voorspelde (warme) temperatuur zat me niet echt lekker, lopen in (te) warm weer is nooit mijn dada geweest.

 



Nadat ik in de loop van de ochtend mijn startnummer al aan de inschrijvingen aan de Nekker was gaan oppikken, vertrok ik rond twee uur in de namiddag met de auto richting start. Helaas ter hoogte van de gevangenis van Mechelen was het al aanschuiven geblazen richting De Nekker en zat het verkeer zo goed als muurvast. Dan maar snel de beslissing genomen om terug huiswaarts te keren en mijn karretje in te ruilen voor de gezonde tweewieler. Met de fiets naar een loopevenement rijden heeft voor- en nadelen: je hoeft voor de wedstrijd zo goed als niet meer op te warmen maar als je achteraf doodmoe over de finish bent gestrompeld, kan de rit naar huis best een marteling zijn.

 

Rond twintig voor drie parkeerde ik mijn stalen ros aan Utopolis en wandelde te voet verder richting atletiekpiste. Daar aangekomen had ik nog een vijftal minuten de tijd om mijn rugzak bij het transport richting finish te droppen want om exact drie uur ging het daar dicht dus net op tijd. Met mijn handheld bidon gevuld met fris water begaf ik me richting start waar exact om kwart na drie het startschot klonk voor de tien kilometer.

 

Tot kilometer drie ging het tamelijk goed aan een rustig tempo. Met nog zeven kilometer in het verschiet en de aanhoudende warmte wou ik niet te hard van stapel lopen. Helaas voelde ik mijn inwendige motor langzaam maar zeker warmer worden. Aan de eerste drankpost een tweetal bekertjes in ontvangst genomen om mijn mond te spoelen terwijl ik bleef wandelen. Vanaf dan begonnen mijn bovenbenen moeilijk te doen en verliep het lopen steeds moeizamer en in een onregelmatig tempo.

 

Rond kilometer vijf begon opgeven door mijn hoofd te spoken, maar ik moest en zou de finish halen. Ter hoogte van kilometer zes besloot ik van enkele minuutjes te wandelen om mijn benen en ondertussen ook mijn onderrug te sparen. Aan de tweede en tevens laatste drankpost ter hoogte van kilometer zeven spoelde ik mijn mond opnieuw en vulde ik mijn handheld opnieuw met vers water. Gelukkig had ik voor alle zekerheid toch maar een gelletje mee dat ik met voldoende water uit de handheld naar binnen werkte en het hielp toch een beetje om te blijven lopen.

 

Wegens werken in de Mechelse binnenstad werd door de organisatie een alternatieve route uitgestippeld met heel wat (vervelend) gezigzag de laatste kilometers. De laatste meters richting Grote Markt kon ik toch nog een klein beetje versnellen en aan de finish nam ik dankbaar de medaille, sportdrank en peperkoek in ontvangst.

 

Nadat ik mijn rugzak had opgepikt aan de tassenbewaring ter hoogte van de Veemarkt, wandelde ik rustig terug richting Utopolis terwijl de logistieke ploegen het parcours al aan het opruimen waren. Al bij al verliep daarna het fietsen naar huis nog prima.

 

Mijn beentjes hadden helaas hun dag niet, volgende keer beter!

 

 

 

 

Dwars door Mechelen voor Lieze

Rond half een vertrok ik met de auto richting De Nekker. Het was nog niet heel druk op de baan, dus ik bereikte tamelijk vlug de parking. Beide startnummers en het t-shirt afhalen aan de atletiekpiste en dan terug naar de auto om alles in orde te maken zodat ik straks tijdens de wissel van de 5 naar de 10 kilometer niet teveel hoefde te prutsen wegens te weinig tijd.

Veel volk voor de vijf kilometer. Om twee uur klonk het startschot en zette de massa zich langzaam in beweging. Ik besloot - met de 10 kilometer nog voor de boeg - van niet onmiddellijk alles te geven maar bleef doorlopen aan een prima tempo. Met een nettotijd van 26m38s sprintte ik over de finishlijn. Eerste missie geslaagd: 1 minuut en 7 seconden sneller dan mijn pr!

Vlug een fles sportdrank leegdrinken terwijl ik terug jogde naar De Nekker want over een half uur ging de 10 kilometer van start. Om kwart voor drie bereikte ik onze auto waar ik snel van Buff, t-shirt, startnummer en chip wisselde zodat ik tien minuten voor het startschot opnieuw aan de atletiekpiste stond. Ondertussen begon het zonnetje serieus te branden op mijn gezicht.

Om drie uur vertrok de tweede mensenmassa richting Grote Markt. Probleem na ongeveer 1 kilometer bleek teveel lopers op de veel te smalle Dijledijken. Heel moeilijk om tempo te houden en/of voorbij te steken. Bovendien begon de warmte een klein beetje lastig te worden voor mij. Rond kilometer 7 voelde ik mijn knieën zwaar worden maar bleef ik het tempo volhouden. Toen ik de F. de Merodestraat opdraaide, hoorde en zag ik mijn supportersteam staan. Sarah moest onze Rube tegenhouden want die wou absoluut meelopen!

We passeerden de Grote Markt en ik keek op mijn horloge: om onder mijn pr op de 10 kilometer te geraken zou ik een binnenweg moeten nemen. Conclusie: ik ging het niet halen. Na de (echt) Lange Schipstraat via Bruul de laatste rechte lijn naar de Grote Markt. 58m32s, een minuut langer dan mijn pr, maar toch tevreden dat ik arriveerde binnen het uur. Tweede missie gedeeltelijk geslaagd dus.

Kleine Lieze, omdat ik er net naast greep tijdens de 10 kilometer, maar er wel in slaagde om binnen het uur te finishen, verdubbel ik toch het kilometerbedrag.

La douce France

Zaterdagochtend om vier uur in de ochtend vertrokken we met onze auto richting Saint-Martin-L'Ars voor een verlengd weekend bij de tante ("Tata Anick & Tonton Guido") van Sarah. Rond drie uur in de namiddag arriveerden we aan hun pas gebouwde huis. Heel goed weer gehad: tussen de 23 en 26 graden, af en toe wat bewolking maar steeds een koel aangenaam briesje. Elke dag zijn we naar de nabijgelegen zwemvijver met grote speeltuin getrokken waar Rube en Lars zich geen moment hebben verveeld.

Op onze nationale feestdag ben ik van Le Vigeant naar Saint-Martin-L'Ars gelopen. Gewapend met luchtige pet, zonnebril en een bidon sportdrank in mijn gordel werkte ik binnen het uur tien kilometer af wat zeker niet slecht was gezien de warmte (weinig schaduw) en de serieus hellende asfaltbaan. Gedurende het lopen volop genoten van de prachtige natuur en de stilte, af en toe eventjes in de berm wachten tot een zware tractor passeerde of een minuutje stappen tijdens het drinken en dan verder. Qua drinken had ik het blijkbaar goed uitgerekend want toen ik aan mijn laatste kilometer begon, liep de laatste slok naar binnen.

Het ging natuurlijk allemaal weer veel te snel voorbij en helaas dienden we gisterenochtend al huiswaarts te keren.

Ome Let's Swimming Pool of Fun

Jelle, Ome Let en Rube tijdens een warme zomerse zondag