Lopen met Kenny Dorham

Vanochtend een rustige duurloop van 45 minuten gedaan op het ritme van "Afro-Cuban" (via mijn mp4-speler).

Rube-energie

De snelheden die onze oudste zoon op zijn rood fietske haalt zijn soms ongelooflijk, zo bleek gisterenmiddag bij ons hier in het Michielspark. Daar sjeesde hij over de bospaden zonder moe te worden en sprong hij enkele malen van zijn fiets om de hoge berg op en af te lopen. Daarna vertrok hij opnieuw op zijn stalen ros voor een nieuwe toer rond het grasveld.

Attack of the killer dog

Ik heb absoluut niets tegen honden want in mijn ouderlijk huis hebben ze er jarenlang verschillende gehad, maar één van mijn grootste ergernissen tijdens het lopen in bos en/of park zijn de loslopende exemplaren. Ze worden losgelaten door baasjes die blijkbaar aan de ingang geen verbodsborden of waarschuwingen kunnen lezen. Terwijl hun trouwe viervoeter met zijn kletsnatte neus aan je achterste loopt te snuffelen hoor je het achterlijke "A doe niks zenne menier tis nen braave" uit de mond van meneer of mevrouw. "Dadoetem na aanders noejt ni menier" krijgt de loper/loopster te horen als het beest daadwerkelijk zijn tanden heeft gebruikt met alle gevolgen van dien.

Rond het fort van Walem heb ik ze meestal al van ver in de mot omdat de baasjes opvallende kleding dragen. Zo kwam er op een ochtend een gigantisch kalf van een deense dog op me af. Honderd meter verder hoorde ik zijn madam roepen: "Lady! Hier!" De hond zelf was weinig in mij geïnteresseerd (gelukkig maar), maar ik had moeite om mijn lach in te houden bij het horen van die naam.

Je zou denken dat joggen in Canada levensgevaarlijk is met al die wilde dieren daar, maar hier in België loop je eigenlijk een veel groter risico: ofwel word je omvergemaaid door een wielertoerist/bromfiets/auto (schrappen wat niet past), ofwel word je aangevallen door de hierboven vermelde viervoeter, ofwel word je aangevallen door het ergste roofdier van allemaal: DE MENS.

De ochtendstond heeft een gaap in de mond

Om twintig na vijf vanochtend piepte mijn wekker en ging ik naar beneden om voor onze jongste zoon het eerste flesje van de dag klaar te maken. Na de gebruikelijke boertjes en een verse luier, legde ik Lars terug in zijn bedje naast mama en loerde ik even in de kamer van onze Rube. Hij lag nog goed te snurken. Beneden begon ik even te twijfelen en wou ik terug in mijn bed kruipen. Toch maar mijn loopkleren aangetrokken: een iets warmer shirt met lange mouwen want ik zag dat het maar 11 graden buiten was.

Rond half zeven met de auto richting Vrijbroekpark Mechelen. Op het eerste zicht alles stillekes en verlaten daar, maar toen ik mijn loopschoenen aantrok, liepen er toch al twee lopers voorbij. Ongeveer een half uurtje rustig gelopen en daarna richting werk voor een wakkerschuddende douche.

Bij het krieken van de dag

Rond kwart voor zeven deze ochtend arriveerde ik aan het park van Duffel. Terwijl ik startte met lopen, hing er nog een ochtendwaas over de grote vijver en begon het zonneke langzaam maar zeker te klimmen. Na 20 minuten stopte ik, niet omdat ik moe was, maar wegens tijdsgebrek... Grrrr, ik had er gerust nog 20 minuten kunnen bijdoen, net nu het goed ging! De auto in en richting Antwerpse haven waar ik op mijn werk een verkwikkende douche heb genomen.

Na regen komt dan toch zonneschijn

Toen ik gisterenavond rond kwart na vier in Duffel de auto parkeerde, scheen gelukkig het zonneke en was het droog. Buiten het ontwijken van een paar kleine plassen, was het weer heerlijk om te lopen op de zachte zandweggetjes van het Hondiuspark.

Voor gesloten poorten

Vanochtend rond kwart voor zes onze Lars zijn eerste flesje en pampertje van de dag gegeven en na het verplichte boertje terug in zijn bedje gelegd. Nog even gaan piepen in onze Rube zijn kamer en hij lag nog goed te ronken.

Beneden een groot glas sinaasappelsap gedronken, vlug mijn loopkleren aangetrokken, propere kleding en middageten in de sporttas gestoken. Daarna met de auto richting park Tivoli voor een ochtendloopje van om en bij de twintig minuten. Het park is volgens de borden aan de twee hoofdingangen geopend van zonsopgang tot zonsondergang. Rond twintig voor zeven arriveerde ik op mijn bestemming: alle poorten potdicht en dit terwijl de zon al serieus aan haar opgang bezig was. Blijkbaar gaat het park pas open als de toezichter wakker is. Na een kwartier in de wijk rond Tivoli op het asfalt gelopen te hebben, zag ik rond zeven uur de poorten open staan zodat ik nog een tiental minuten op de zachte paden kon vertoeven.

Uitwandelen, wat stretchoefeningen, in de auto een fles sportdrank gedronken en dan richting Antwerpen vertrokken. Op het werk een verkwikkende douche genomen, propere kleren aan en al etend aan mijn werkdag begonnen.

Duffel-loopje

Gisteren om kwart voor vier hier op het werk reeds mijn loopkleren aangetrokken (zodat ik geen excuus meer had om niet te gaan lopen) en dan richting Duffel. Vlakbij het centrum aan de Hondiuslaan ligt een park van om en bij de 9,5 ha.

Eigenlijk zijn het twee parken die in elkaar vloeien: het Muggenbergpark en het Ter Elstpark, waar zich de oude kasteelruïne bevindt. Zand- en bospaadjes in een kalme omgeving maken het lopen hier aangenaam. Er kan zelfs gekozen worden om de dijk op te gaan om een stukje langs de Nete te lopen of een crosstraining af te werken dankzij de uitstekend onderhouden fit-o-meter.

Aangezien ik rond vijf uur onze Rube nog diende te gaan oppikken in de crèche, is het een pittig loopje geworden van 35 minuten. Nog wat stretchen, een proper hemd en broek aan en dan richting Pooh (de crèche van Rube).

Ondanks het tamelijk goede weer...

Gisteren rond 11 uur duurloopje in park Tivoli. Het ging niet echt vlot, ik geraakte moeilijk vooruit en was blij dat de 30 minuten om waren. Niet elke training kan even goed gaan.

Time-out

Vrijdag na mijn avondloop had ik een raar gevoel ter hoogte van mijn scheenbenen. Het gevoel valt het best te omschrijven als een trekkend gevoel na te lang met de onderbenen in de zon te hebben gelegen. Het doet niet echt pijn maar af en toe (meestal in rust) komt dat tintelend gevoel terug.

Zondagochtend toch maar het zekere voor het onzekere genomen en bewust beton en asfalt vermeden. Rond half tien als opwarming met de fiets naar het Sint-Michielspark en daar een paar rondjes gedaan op wandel- en bospaden zonder problemen. Daarna rustig terug naar huis gefietst en een ontspannend badje genomen.

In de namiddag kwam het tintelend gevoel terug tijdens een wandeling aan zee. Ik vermoed (na de nodige lectuur erover geraadpleegd te hebben) dat het het begin is van de gevreesde "shin-splints". Deze week lijkt het me daarom best om te rusten, te stretchen en te wandelen in plaats van te lopen. Daarna in het weekend zeker en vast meer het bos of park opzoeken en mezelf zo weinig mogelijk nog pijnigen op de keiharde betonbanen.

Park- en bosverkenning

Vrijdagavond ben ik met Sarah en haar JD-collega's gaan eten in restaurant Amadeus in Antwerpen waar ik na een kleine griekse sla lamskoteletjes als hoofdgerecht heb gekozen. Qua drank is het nogal meegevallen: 5 pintjes en 1 mazout (tussen 18u tot 0u30). Overmatig alcoholverbruik liet ik bewust achterwege gezien ik zaterdag nog een looptraining voor de boeg had. Of dat 's morgens ging zijn liet ik die avond nog terzijde. Rond half twee lag ik in mijn bedje.

Zaterdagmiddag rond half vier ben ik in loopkledij op de fiets richting domein Roosendael gereden om daar eens de bos- en wandelpaden te verkennen tijden mijn geplande duurloop. Echt veel looppaden waren er niet, maar het bleek toch voldoende voor mijn training.

Zondagmiddag heeft Sarah me bij ons ma in Onze-Lieve-Vrouw-Waver gedropt zodat ik de mountainbike, die daar werkloos in de garage stond, naar de Walemstraat kon rijden. In het begin was het toch efkes bibberen want de buitentemperaturen waren dit weekend toch wel deftig gedaald. Aan de Clemenceaustraat nog even halt gehouden om eens een kijkje te gaan nemen in het Sint-Michielspark waar de wandelpaden sinds oktober opnieuw zijn aangelegd. Gezien dit rustige parkje op ongeveer 1,5 km van ons huis ligt, zal ik hier in de toekomst zeker en vast nog een toereke komen doen. Genoeg crosstraining voor die dag: bike geparkeerd in het tuinhuis.

Zigzag-park

Sarah, Rube en Mami gingen zondagmiddag rond drie uur wandelen in het Vrijbroekpark Mechelen en ik maakte van de gelegenheid gebruik om daar een looptoereke te gaan doen op de vele zandweggetjes.

Vijfentwintig minuten (inclusief warmup en cooldown) stonden er op het programma. Het weer was echt ideaal en ik voelde me superfit.

Is het achteraf bekeken een ontspannende loop geweest? NIEJE!!!!!

Constant moeten zigzaggen tussen brave en hinderlijke wandelaars (vaak vergezeld van honden aan veel te lange rol-leibanden) is vermoeiend en lastig tegelijkertijd. Logische conclusie van mezelf: bij goed weer kan ik maar beter 's ochtends lopen in park of bos.

Tivoli Mechelen

Afgelopen zaterdag stond er op mijn Asics-programma: nogmaals 3 keer 1 minuut wandelen afgewisseld met 4 minuten lopen. Maar dit keer niet op harde beton zoals donderdag, maar op zachte bos- en zandweggetjes in Park Tivoli Mechelen. Een serieus verschil wat ik dan ook merkte aan mijn voeten en in mijn knieën. Rond half zes ben ik samen met Sarah en Rube op de fiets naar het park gereden. Zij gingen naar de kinderboerderij kijken en spelen op de grote speeltuin terwijl ik trouw mijn rondjes/minuten deed.