Er zijn zo van die dagen dat lopen een fluitje van een cent lijkt (zie vorige post), maar er zijn ook van die dagen dat de kilometers lijken voorbij te k-r-u-i-p-e-n en de voeten BONKEN op het asfalt. Om acht uur gisterenavond stond er 14 kilometer op het programma. Hoewel het nog tamelijk goed ging, was ik toch blij dat het voorbij was. Het kan niet elke dag feest zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten