Trail by the Sea 2013 - Short Distance 20 km

Vanaf vrijdagavond verbleven we reeds voor de derde maal in Burgh-Haamstede en kon ik zaterdagochtend ter plaatse al genieten van de heerlijke boslucht tijdens een losloopje van om en bij de acht kilometer.

Vooraleer ik zondagochtend naar Westenschouwen vertrok nog even een praatje gemaakt met onze "buurman" uit Breda die in het huisje naast ons verbleef en blijkbaar nieuwsgierig was waarom ik in volledige RoT-uitrusting in de auto stapte. Hij ging ook die richting uit om op het strand te gaan wandelen.
 

Iets na twaalven werd ik door de overige leden van het gezin "gedropt" aan de rotonde in Westenschouwen waarna ze verder reden richting Deltapark Neeltje Jans. Het was daar ondertussen behoorlijk druk maar toch vond ik al snel teamgenoten Thierry, Ali, Ruth en dreamteamer Esther. Na wat bijgekletst en foto's genomen te hebben, klonk om tien voor één door de speakers dat we naar de startboog moesten gaan. Elkaar nog succes gewenst en starten maar!
 

Iedereen liep de eerste meters op een rustig tempo en plots hoorde ik links van me tussen de toeschouwers "Komaan meneer de Belg!" en zag ik tot mijn grote verbazing onze buurman uit Breda supporteren! Samen met Ruth liep ik richting strand. Thierry, Ali en Esther waren ondertussen al uit het zicht verdwenen. Ruth nam nog een mooie foto van me op het strand en toen we terug richting duinen liepen raakte ik haar kwijt in de file op het smalle duinenpad.

Het parcours dat eigenlijk een deel was van de grote Trail by the Sea (in februari) kende ik nog tamelijk goed, gelukkig bij deze afstand met minder strand. Ik besloot al snel van niet voluit te gaan en er een lange trainingsduurloop van te maken met als doel binnen de drie uur proberen te finishen.

De bosgedeeltes waren prima, maar toen ik de grotere duinstroken bereikte, werd het me weer duidelijk waarom ik veel liever in de Ardennen loop: in dat diepe duinenzand verspeel je enorm veel energie... Na de drankpost op zes kilometer passeerde ik de snellere lopers die vanuit de tegenovergestelde richting kwamen aangehold. Terwijl ik lette op het plaatsen van mijn voeten in het mulle zand, moest ik ook nog oppassen om niet op een onverwachte tegenligger te knallen! Hopelijk gaat de organisatie hier rekening mee houden voor de editie van 2014, want dit was op de smalle stukken toch af en toe riskant.

Rond kilometer 10 voelde ik plots pijn/wrijving onderaan mijn rechterhiel. Het werd zelfs zo lastig dat ik moeite had met verder lopen. Mijn loopschoen iets losser gemaakt, mijn sok terug goed getrokken en het probleem was gelukkig opgelost. De kilometers bleven zich opstapelen en het lopen ging nog tamelijk goed, de beklimmingen in het bos en de duinen deed ik met een stevige stap, maar ik bleef wel constant in beweging.

Na het bordje met 19 kilometer gebeurde er iets wat voor bijna elke loper/loopster een nachtmerrie is: ik vond geen pijlen en/of roodwitte linten meer! Het stille bos werd opgeschrikt door een tamelijk luide "MILJAARDE" in het Antwerps. Had ik iets gemist? Terwijl ik terugkeerde, kwam ik de overige leden van de achterhoede tegen - twee dames die ook het noorden euh de pijlen kwijt waren - samen liepen we naar iemand van de organisatie. Bleek dat ze alles al aan het opruimen waren en er niet meer op rekenden dat er nog lopers achter waren! Hallo organisatie, een beetje meer respect graag voor de achterhoede in toekomstige edities, want nu werden we daar in die laatste kilometer een beetje aan ons lot overgelaten...

 

Binnen de drie uur ging ik niet meer halen en door deze lichte boosheid had ik nog voldoende pit en kracht in de benen om beide dames voor te blijven en liep ik over de finish in drie uur en vijf minuten. Als die pijlen/linten er nog hadden gehangen, had ik het zeker gehaald. Op dat ogenblik is het niet fijn, maar terwijl ik terug naar ons weekendhuisje twee kilometer verderop (uit)wandelde, was de boze gedachte al gesmolten als sneeuw voor de zon en snakte ik naar een verfrissende douche. Onderweg stopten Thierry en Ali nog met de wagen en na een kort praatje reden ze huiswaarts en sloeg ik af richting Burgh-Haamstede. Het was een prettig weerzien met dreamteamer Esther en het RoT-team was goed vertegenwoordigd daar in Zeeland!



Met dank aan Esther, Thierry en Ruth voor de mooie foto's