Glooiend Brussel

Zondagochtend pikte David me rond kwart na acht op aan mijn voordeur. Hij diende het promomateriaal in orde te brengen in de Cernum-tent. Rond negen uur waren we aan het Jubelpark en konden we tot aan de tent zelf rijden om het materiaal uit te laden. David kon gelukkig zijn auto in de buurt parkeren en nadat alles geïnstalleerd was, konden we nog maar 1 ding doen: wachten tot het twee uur werd.

Af en toe eens gaan wandelen, water drinken, iets eten en de eerste lopers zien arriveren. Vanaf twaalf uur begon de menigte te groeien. Rond twee uur waren bijna alle Cernum-lopers en -supporters present. Dreigende wolken voorspelden weinig goeds toen we ons om kwart voor drie naar de startvakken begaven.

Om drie uur klonk het welbekende kanonschot vanop de boog, maar de massa bleef stilstaan (ik stond ergens in het midden van het laatste startvak). Het duurde nog even vooraleer we in beweging kwamen maar van lopen was er echter nog geen sprake: stapvoets tot onder de boog door, het leek wel een protestmars zonder spandoeken. Als bij wonder brak de zon door de wolken en werd het prachtig loopweer. Na 250 meter kwam er langzaam maar zeker meer beweging in en toen we na 500 meter de tijdsmatten betraden, transformeerde de menigte zich tot één grote hardlopende massa. Prachtig om te zien.

Na twee kilometer zag ik al lopers die stilvielen en begonnen te wandelen. Ja hallo, nog achttien kilometer voor de boeg en er nu al door zitten? Op drie kilometer de eerste waterpost. Ik had tijdens de Antwerp 10 Miles ondervonden dat wandelen geen oplossing bleek dus bleef ik ditmaal rustig doorlopen terwijl ik korte slokjes nam en het flesje slechts half leegdronk. Opletten voor flesjes op het wegdek want uitschuiven betekende misschien afgelopen. Mijn tijd rond de vijf kilometer zat goed, op naar de tien. Rond kilometerpunt 8 voelde ik al een klein beetje mijn bovenbenen zwaar worden. Op 1u06min48sec passeerde ik het 10km-punt, meer dan een kwartier sneller dan op de Antwerp 10 Miles (wauw)!

Kilometer 16 voorbij, mijn langste afstand tot dan. Nog 4 te gaan. Ondertussen zag ik meer en meer lopers wandelen, zwalpen over het asfalt en stretchen langs de kant. De laatste 2,5 kilometer constant de Tervurenlaan omhoog met de boog reeds in zicht. Zelfs tijdens deze laatste kilometers begonnen uitgeputte lopers nog te wandelen. Tijd om een tandje bij te steken en zo een groot aantal nog in te halen. Yes yes yes, de laatste bocht in en me klaar houden voor een memorabele finishfoto! Toen botsten we met zijn allen op een "finish-file" en was er van lopen geen sprake meer. Ik duwde mijn chrono af op 2u17min48sec. Schuifelend verplaatste de ongeduldige zweterige massa zich over de finishmatten. Spijtig, maar niets aan te doen. Uiteindelijk verspeelde ik vier volle minuten tot aan de finishregistratie. Einduitslag: 20163ste binnen een tijd van 2u21min53sec. Niet binnen de vooropgestelde twee uur, maar ik ben toch zeer tevreden voor mijn eerste 20 kilometer op een niet al te makkelijk parcours.

Gisterenochtend bleek traplopen (stijve bovenbenen) niet zo evident en voelde ik me tamelijk moe, het leek net of ik de avond daarvoor zwaar was doorgezakt op een feestje. Dat dagje verlof kwam dus zeker en vast van pas!

Hier kan je op een aantal filmpjes een glimp van mij opvangen tussen al dat volk (let op de loper met de camouflagedoek op zijn hoofd).