Deze namiddag ben ik nog eens gaan lopen want het was alweer een tijdje geleden en de Antwerp 10 Miles komen serieus dichterbij. Het ging zeer moeizaam, mijn voeten raakten amper vooruit.
Toen ik arriveerde aan een zanderig looppad, waar in vroegere tijden een spoorweg liep, speelde ik met het idee om toch maar eens mijn loopschoenen en sokken uit te trekken en een poging te wagen. Al wandelend (met af en toe een paar meter al lopend) zette ik mijn tocht blootvoets verder met mijn twee schoenen in de hand. "Amai doet dat geen zeer?" vroeg een jonge fietser die me voorbijreed. "Neen," antwoordde ik lachend terug, "het doet goed!"
En inderdaad het deed deugd! Het gevoel van vrijheid om zonder sokken en schoenen de grond te voelen, valt bijna niet te beschrijven. In één woord: zalig! En uiteraard let je zeer goed op waar je wandelt/loopt zodat je voetzolen ongeschonden blijven (ze worden alleen maar een beetje vuil).
Na ongeveer een kilometer kwam ik terug op het asfalt terecht, trok ik mijn sokken en schoenen aan en probeerde de laatste kilometers naar huis te lopen. Eigenaardig genoeg lukte dat bijna niet meer en het heeft niet veel gescheeld of ik had mijn sokken en schoenen opnieuw uitgetrokken. Uiteindelijk dan maar gewandeld tot aan de voordeur.
Blootvoets wandelen/lopen = zeker voor herhaling vatbaar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten