Ik zal me erbij moeten neerleggen: een goede afstandsloper op de weg met een ideale snelheid zal ik nooit worden. Mijn geblokte korte benen zijn daar niet voor gemaakt. Ook het lopen op de weg ben ik meer dan beu: het gaat niet vooruit, is ultra-eentonig en niet bijster interessant meer. Wanneer ik echter off-road ga, dat is pas echt genieten en kan ik blijven lopen (aan een tamelijk goede snelheid). Bovendien moet je tijdens het lopen in de natuur constant gefocust blijven. Eén keer ben ik serieus gestruikeld over een boomwortel omdat ik er op dat moment met mijn gedachten niet bij was. Dankzij de snelle reactie (en mijn trailschoenen!) bleef de schade beperkt tot vuile loopkledij.
Na de marathon toch maar eens serieus gaan nadenken over trailrunning.
2 opmerkingen:
Tja, je kan niet alles dadelijk en in één keer willen hoor. Eerst de marathon!
Focus op 1 doel, de rest komt erna. Het is niet altijd even makkelijk. ;O)
Een reactie posten