Onze midweek Centerparcs zit er op! Maandagmiddag vertrokken we met een volgeladen wagen richting Loohorst. Aangezien we veel gingen spelen en zwemmen met onze zonen, besloot ik om 's ochtends vroeg te gaan lopen: een 30 minuten-toertje in het park zelf om te beginnen. Dinsdagochtend om zes uur, terwijl iedereen nog lag te ronken, stond ik op en om kwart na liep ik over het asfalt van het stille en verlaten park.
Al gauw begon het te vervelen en ging ik de natuur buiten het park opzoeken. Het lopen ging vlotjes en ik besloot om er nog een half uur bij te doen. Ik had geen water bij, dus een uur bleek nog haalbaar. Na een stukje door heidegebied bereikte ik de Schadijkse Bossen (foto boven) waar ik aan de ingang kon kiezen tussen twee routes: de rode en de witte, elk goed voor 5 kilometer.
Ik begon de rode paaltjes te volgen en het parcours leidde me door prachtig en stil bosgebied. Enige nadeel waren de talrijke dazen die zich gretig op mij stortten en dwars door mijn loopshirt heen beten. Op weg naar de volgende rode markering merkte ik voor me in de verte beweging op. Ik had mijn bril thuisgelaten en probeerde te focussen op wat daar liep. "Ha," dacht ik, "in deze vroege ochtend waarschijnlijk een vluchtend hert!"
Verkeerd gedacht, want toen ik dichterbij kwam, stond een gigantische deense dog zonder leiband (neen, niet die uit de vorige post) op het bospad. Ik begon te wandelen en het beest liep naar zijn loslopende soortgenoot die naast het baasje wachtte. Ik wandelde met een boze blik voorbij de achterlijke vent die me vies bekeek omdat hij doorhad dat ik zijn losdravende schepsels absoluut niet apprecieerde. Aan ingang en invalswegen hangen duidelijke waarschuwingsborden met "Honden aan de leiband" maar zelfs in een staatsbos slagen sommige imbecielen erin de regels grondig aan hun laars te lappen!
Door dit incident was ik echter van de rode route afgeweken en liep ik een klein beetje verloren in het 525 ha bosgebied. Mijn rustige loop werd uiteindelijk een oriëntatie-trailrun van om en bij de twee uur, zonder water maar gelukkig met mijn gsm bij de hand. Rond half negen bereikte ik kletsnat van het zweet onze bungalow waar iedereen nog rustig in pyama zat.
Woensdagochtend 30 minuten een rustige herstelloop langs het heidepad en donderdagochtend een uur via de witte route zonder doggy-confrontaties. Trailrunning: I love it!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten