Afgelopen zondag waren we 's ochtends eerst nog naar een thuismatch van Rube en de Mortsel Stars Pupillen gaan kijken waarna Sarah, Lars en ik met de tram richting Linkeroever vertrokken. Wegens een verjaardagsfeestje in de namiddag van één van zijn beste schoolvrienden kon Rube niet aan de Kids Run deelnemen, maar werd hij vervangen worden door enthousiaste neef Jelle.
Om half 1 arriveerden we op Linkeroever en ontmoetten we per toeval David, Katleen, Jelle en Stan in het metrostation. Handig zo moesten we elkaar alvast niet meer zoeken. Omdat de Kids Run al om 13u van start ging, stelde ik voor dat ik snel de startnummers voor de jongens zou gaan halen in de village-tent van het havenbedrijf, terwijl de rest zich al richting start zou begeven.
Met de nummerenveloppen in mijn hand jogde ik snel richting startplaats, maar helaas blokkeerden de gsm-netwerken constant en kon ik de jonge lopertjes nergens lokaliseren. Stressmoment, want er restte me nog ongeveer een kwartier om hen te vinden. Sarah en Katleen stonden blijkbaar ergens anders opgesteld en David stond met de jongens aan de start, maar de vraag was waar? Nog eens proberen bellen, maar lawaai en netwerkproblemen verhinderden dat ik er ook maar iets van verstond en het startmoment kwam nu wel echt griezelig dichtbij...
Ongeveer 5 minuten voor het startsein vond ik hen. Ze hadden post gevat net voor de startlijn van de eerste groep lopertjes. Achteraf vertelde David dat de paniek bij de jongens groot was. In de envelop geen speldjes, gelukkig stond er naast mij een behulpzame loper die enkele speldjes "in voorraad" had. David bevestigde snel snel de nummers op Lars en Rube en stonden ze met nog 2 minuten te gaan klaar voor de start. OEF!
Ook de Kids Run blijft elk jaar maar groeien en groeien zodat de organisatie ook hier startvakken - maar dan per leeftijd - voorziet, kwestie van geen chaotische toestanden te creëren. Na de finish van Jelle en Lars konden we nog even relaxen op de 10 Miles-weide. Sarah en Katleen keerden met Lars en Jelle huiswaarts terwijl David, zijn buurvrouw Carmen en ik richting startvak trokken.
Ondertussen geraakten de startvakken voor de 10 Miles al serieus vol onder een stralend zonnetje. Na een minuut stilte voor Boston, klonk om half 4 het startschot en was het voor ons startvak (richttijd 1u35-1u45) nog bijna een half uur wachten alvorens we in beweging kwamen. Veel lopers onderweg en ik besloot van niet al te snel van start te gaan en zeker niet beginnen te zigzaggen wat dat vreet energie.
Toch wel makkelijk dat je na enkele deelnames vertrouwd bent met het parcours, zo weet je perfect waar en wanneer je kan versnellen en/of vertragen. Zoals elk jaar in de gevreesde Konijnenpijp bliezen enkele overmoedige lopers zich compleet op en werden weggevoerd met een ambulance.
Onderweg kon ik het niet geloven, maar toen ik uit de Waaslandtunnel de laatste rechte lijn richting finish opdraaide, kwam het besef dat ik hier mijn beste 10 Miles-tijd zou gaan neerzetten. In 1u44m46s passeerde ik de eindmeet, YES!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten