Het regende nog steeds toen ik op zaterdag 12 april om half 7 de gordijnen van mijn hotelkamer opentrok. De straten van Bouillon lagen er op dat vroege uur nog compleet verlaten bij. Na een verkwikkende douche, een bescheiden ontbijt en snelle hotel-checkout vertrok ik in complete loopuitrusting richting burcht.
Gelukkig had ik de avond ervoor mijn startnummer al opgepikt want er heerste rond half negen al een gezellige drukte aan de inschrijvingstent. Ik vond al snel dreamteamlid Kathy en haar partner Andy. Kathy zou de 19 kilometer voor haar rekening nemen, Andy en ik de 24. Op het binnenplein stonden Michael en Thierry te wachten.
Na de korte briefing vertrokken we om kwart na 9 door de tunnel richting start. Hier en daar viel er nog een druppel, maar het regende gelukkig niet meer hard. Na ongeveer 2 kilometer langs de Semois hielden we halt aan de voet van de eerste heuvel. Omdat iedereen stevig doorwandelen verkoos boven zich kapot lopen op deze beklimming was het even gezellig aanschuiven. Hoewel we hadden afgesproken om samen te blijven lopen tot de eerste bevoorradingspost, verloor ik Andy na enkele kilometers al uit het oog. Door een beetje te snel van start te zijn gegaan, kon ik nu even gas terugnemen wat ideaal bleek gezien de afstand die ik nog voor de boeg had.
Al snel werd duidelijk dat er met de Bouillonnante niet te spotten viel en helemaal zeker niet dankzij de aanhoudende regen van de afgelopen dagen. Glibberige rotsen, pittige beklimmingen en modderige afdalingen zorgden er voor dat het serieus technisch werd en je constant gefocust diende te blijven. Ook het weer zorgde voor de nodige afwisseling: het ene moment zon, het andere moment regen (met af en toe in de verte het gerommel van de donder) tot zelfs hagel!
Op kilometer 12 de eerste bevoorradingspost. Gezien ik nog voldoende water in mijn rugzak en voldoende sportdrank in mijn bidon had, greep ik snel een handvol zoute koekjes en twee plakken peperkoek. Veters van mijn XT Wings wat aanspannen en dan de brug over richting "The Wall". De benaming voor deze beklimming bleek goed gekozen: bijna 700 meter lang met ongeveer 200 hoogtemeters. Af en toe had ik het gevoel van loodrecht naar boven te klimmen omdat de beentjes behoorlijk "in brand" stonden.
Aan de ladders was het aanschuiven waardoor wel wat tijd verloren werd, maar hey ik liep mee voor de uitdaging (en de fun) dus daaraan zwaar tillen hoefde niet en kon er ondertussen wat gerecupereerd worden. Op een redelijk vlak maar modderig stuk viel mijn focus even weg en gleed ik onderuit. Het leek een tamelijk harde smak maar gelukkig wist ik mijn val toch enigszins af te remmen met als resultaat een pijnlijke elleboog met wat vel eraf. Geen tijd om daarover te piekeren, on with the show!
Op kilometer 18 de tweede bevoorradingspost. Mijn bidon was zo goed als leeg en ik vulde hem half met water en half met Aquarius. Na een minuutje pauze de trappen naar beneden met de laatste kilometers voor de boeg. Het einde begon in zicht te komen, want tussen de bomen hoorde en zag ik Bouillon. Maar wat toen volgde, bleek voor mij de moeilijkste afdaling te zijn van de ganse 24 kilometer. Al schuivend over de modderige ondergrond verplaatste ik me van de ene naar de andere boom terwijl de eerste deelnemers van de 50 kilometer me Kilian Jornet-gewijs voorbij sprongen/gleden/liepen als rasechte berggeiten/-bokken. Prachtig om te zien! Beleefdheidshalve deed ik een stapje opzij en wachtte tot ze voorbij waren (telkens met een "merci"). Na nog een tweetal keer op mijn achterwerk te hebben geschoven bereikte ik de brug over de Semois.
Terug op het asfalt kwam ik al snel aan de trappen richting stulpje van Godfried. Nog een laatste krachtinspanning onder aanmoediging van de omstaanders langs het parcours en ik liep de tent binnen in 5u32m51s. Moe maar tevreden (en ditmaal geen rode lantaarn!) vond ik Kathy en Andy terug die ondertussen al in hun hotel waren gaan douchen. Lang kon ik helaas niet blijven want ik zou onmiddellijk na de trailrun richting huiswaarts keren. Ik zag wel een beetje op tegen de lange autorit richting thuis maar alles verliep zeer vlotjes. Zondagmiddag liep ik de Short Run 5 kilometer mee in Antwerpen en tot mijn verbazing deden de beentjes het nog heel goed.
Volgend jaar opnieuw naar Bouillon? Reken maar van yes, want zo'n avontuur wil ik niet meer missen!
3 opmerkingen:
Mooi verslag Dave! En of we volgend jaar terug komen, mooie trail.
Tof verslag! En knap gedaan, Dave!
super dat je zo genoten hebt! Ik herinner me de wall en die bewuste afdaling tegen het einde ook nog steeds héél levendig. En zoals je zelf ook zegt: als je eens hier en daar wat moet wachten, kan je wel effe goed recuperen hé.
Ik kijk in ieder geval al uit naar de Helicopterrun binnenkort :-) En volgend jaar wordt misschien ook eens een echt trailjaartje voor mij, met de Bouillonnante op het programma, het kriebelt in ieder geval weer een enorm!
Een reactie posten