Vervelende wegversperringen

"Meneer, mag ik u eens een vraag stellen?" U kent ze wel: de ronselaars/enquêteurs die - meestal in een nauwe stadsstraat - met twee/drie de weg versperren wanneer je in vlugge pas ergens op tijd dient te zijn. Meestal wuif ik ze weg met een simpel handgebaar of - indien ik op dat moment wat spraakzamer ben - met een beleefd "Neen dank u".

Maar gisteren was het er serieus over. Na een halve voormiddag vergaderen (en met nog een namiddag van hetzelfde voor de boeg) zag ik de kans om even te pauzeren op een bank aan een basketpleintje in Antwerpen. Aangename temperatuur in de schaduw, enkele basketspelers die driepunters aan het scoren waren en voor mezelf een rustig leesmoment.

Tot ik plots werd opgeschrikt door een fietser die nogal bruusk vlak voor mij halt hield. Ik keek op van mijn interessant boek over hardlopen.

Passage: "Dag meneer, kent u Passage Fitness en hebt u zin in een bezoekje?"

Mutant Runner (denkt): "Miljaaaaar! Laat me gerust!"

Passage: "Wilt u eens afspreken om te komen fitnessen in Antwerpen? Waar woont u?"

Mutant Runner: "In Sint-Katelijne-Waver. Passage Mechelen is bij wijze van spreken vlak achter mijn hoek".

Passage (luistert niet): "Ha ok. Je mag gratis eens proberen. Is het goed voor een afspraak in Antwerpen? Doet u aan sport?"

Mutant Runner: "Yep, terug hardlopen sinds vorig jaar en nu doe ik af en toe een stratenloop/wedstrijd."

Passage (ongeïnteresseerd want enkel promopraat primeert in zijn hersenen): "Mooi, heel goed. Hebt ooit al fitness gedaan?"

Mutant Runner: "Ooit in een ver verleden." (Eigenlijk nog niet zo lang geleden want ik ben ongeveer een jaar lid geweest van de Passage Mechelen).

Passage: "Als u uw naam en telefoonnummer opgeeft, kan ik u bellen voor een afspraak in ANTWERPEN..."

Mutant Runner (denkt): "Wat heb ik nu juist gezegd? M-E-C-H-E-L-E-N"

Om van zijn gezaag vanaf te zijn gaf ik mijn naam en gsm-nummer (stom uiteraard). Ik kreeg een infokaartje.

Passage: "Wanneer kan ik u het best bellen? Vanmiddag? Vanavond?"

Mutant Runner: "Vanmiddag liefst niet want dan heb ik een vergadering. Probeer maar morgenavond."

Passage: "Ok, prettige dag verder!"

En - zoef!- hij schoot met zijn fietske verder op zoek naar nieuwe horizonten. Om vijf na twee in de namiddag - de vergadering was ongeveer een half uur bezig - werd er op mijn gsm gebeld. Een onbekend nummer uit de zone Antwerpen. Hij kon dus echt niet luisteren. Ik nam niet op. Om tien voor vier opnieuw dat nummer op de gsm, ik zette mijn toestel uit. Bye bye Passage!

Ik heb absoluut niets tegen goede doelen op zich, maar ik zal zelf wel bepalen wat ik interessant vind en wat niet. In de meeste gevallen ga ik zelf op zoek naar informatie via de media of het internet. Op eigen initiatief betaal ik sinds kort maandelijks een kleine bijdrage aan de To Walk Again Foundation en de Cliniclowns. Voor deze twee goede doelen hebben ze me op straat niet lastig moeten vallen met vervelende vragen.