Gisteren heb ik nog wat kunnen profiteren van het goede septemberweer dus na het werk rond kwart na vijf mijn loopschoenen aangetrokken. Op dit tijdstip is het absoluut aangeraden om met beide voetjes op het voetpad van de Walemstraat te blijven gezien onze straat dan als het ware wordt omgetoverd tot circuit van Francorchamps!
Ik noem ze de "Sluipers van Mechelen Industrie Noord", chauffeurs die de Walemstraat uitkiezen om binnendoor op hun bestemming te geraken (van steenweg naar steenweg, zonder verkeerslichten). Geen probleem hoor - want uiteindelijk rijden ze zich vaak aan het einde van onze 1km-lange straat vast in een verse file. Maar wat ik niet begrijp en echt HAAT zijn de snelheden waarmee sommige potentaten over het betondek komen gescheurd. Als er weer zo'n kwiet/trien komt doorgevlamd doe ik teken met mijn hand (op en neer) om trager te gaan. Meestal heeft dit een averechts effect en geven ze vaak nog gas bij of steken ze hun middelvingerke op. Triestig...
Zelf een eenvoudig programma opgesteld: 3 dagen per week lopen met in de 1ste week 15 minuten lopen op dag 1 en 2. Op dag 3 komt er een minuut bij. Week 2 is dan 16 minuten lopen op dag 1 en 2, op dag 3 zijn het 17 minuten. Rond week 15 zal ik dan 30 minuten ononderbroken kunnen lopen.
week 1 > 15' - 15' - 16'
week 2 > 16' - 16 - 17'
week 3 > 17' - 17' - 18'
week 4 > 18' - 18' - 19'
enzovoort...
Afgelopen met die (althans voor mij toch) demotiverende schema's van zoveel minuten lopen en zoveel minuten wandelen. Ik werd zot van het constant op mijn horloge te moeten kijken en als ik dan na een paar minuten in mijn ideale "loopgroove"-moment kwam of op een zacht bosweggetje kon lopen diende ik weer te wandelen. Grrrrrrrr!
Uiteindelijk kreeg ik het op mijn systeem door deze systemen en ondervond ik serieus last in mijn benen en voeten achteraf. Gisteren dus niks last en rustig 15 minuten aan 1 stuk gelopen met een ideale hartslag. Bijkomend voordeel voor mezelf: ik ga niet in kilometers denken maar in minuten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten